W związku z wzrastająca świadomością tego, że współcześnie uczestnictwo
w turystyce powinno być dobrem dostępnym dla wszystkich, istotne jest, aby z turystyki
mogły korzystać osoby z dysfunkcjami.
Życie w mieście w obecnej rzeczywistości generuje wiele problemów, które
przyczyniają się do wykluczenia części społeczeństwa z życia społecznego, w tym
uczestnictwa w turystyce i rekreacji. Obecne trendy dotyczące rozwoju rynku
turystycznego wskazują na to, że wraz z postępującym procesem starzenia się
społeczeństw znaczenie tego problemu będzie rosło. Wśród najważniejszych czynników
wymieniane są: dostępność środków transportu, informacji turystycznej, dostosowanie
infrastruktury turystycznej umożliwiającej korzystanie z walorów środowiska
przyrodniczego oraz dziedzictwa kulturowego, a także odpowiednie przygotowanie
personelu do obsługi turystów z różnego rodzaju ograniczeniami.
Takie pojmowanie dostępności nawiązuje do coraz częściej spotykanego pojęcia
jakim jest turystyka dostępna (accessible tourism) rozumianej jako forma turystyki,
która wymaga współpracy między interesariuszami w celu umożliwienia osobom
z różnymi wymaganiami – związanymi z mobilnością, wzrokiem, słuchem i wymiarem
poznawczym – samodzielnego, godnego funkcjonowania.
Taka współpraca polega na dostarczeniu uniwersalnie zaprojektowanych produktów
turystycznych i usług oraz zapewnieniu uniwersalnie zaprojektowanego dostępu do
przestrzeni. Tak więc podstawowym problemem jest dostarczenie coraz większej liczbie
potencjalnych klientów urządzeń i usług, które będą spełniały ich oczekiwania, a przede
wszystkim umożliwiały kontynuowanie stylu życia i form aktywności, które sprawiają
im satysfakcję.